Geen specifiek wetgevend kader.
Er zijn hier drie belangrijke definities, met name onschendbaarheid, immuniteit en wat is een diplomatic bag.
Onschendbaarheid handelt over een gast die zich aan de spelregels houdt van het gastland. Het gastland staat in voor de bescherming van deze persoon, en deze kunnen noch bestuurlijk, noch gerechtelijk gearresteerd worden.
Immuniteiten gaan over het niet onderworpen zijn aan bepaalde wetten of lasten. Zo moeten zij die immuniteiten genieten bijvoorbeeld niet ingeschreven zijn in het bevolkingsregister, zijn zij vrijgesteld van het betalen van gemeentebelastingen en dergelijke meer.
De diplomatic bag wordt aangegeven door een duidelijk opschrift "Diplomatic Bag", met bijhorende koeriersbrief. Dit kan zowel een voertuig zijn, een aktetas, een enveloppe of iets soortgelijk. De belangrijkste regels zijn dat men deze niet staande mag houden, niet in beslag mag nemen en nooit mag openen. De drie "A's" zijn hier van toepassing bij aantreffen, namelijk afstand, afwachten en afblijven.
De dienst Protocol handelt in zake diplomaten. Zij zijn de enigen die iets kunnen doen. Zij kunnen bijvoorbeeld de huidige status van een diplomaat nakijken, staan in contact met de Procureur-Generaal voor de straffen enzovoorts. Ze zijn 24/7 te bereiken, voornamelijk telefonisch. Ze zijn ook via internet bereikbaar. Meer informatie vind je op dienst protocol van de FOD Buitenlandse Zaken, waaronder zij vallen.
De D-kaart wordt gegeven aan diplomaten en hun gezinsleden. Zij genieten volledige immuniteit. Dit wil zeggen dat een alcoholtest, speekseltest, alcoholanalyse, speekselanalyse, bloedproef, fouille of arrestatie niet mag! Vooraleer over te gaan tot controle, moeten zij kenbaar maken dat zij van immuniteiten genieten. Bij het tonen van hun D-kaart moet men altijd contact opnemen met de dienst protocol om te verifiëren of dit nog wel een geldige kaart is. Het kan zijn dat de geldigheidsdatum hiervan nog wel in orde is, maar zij niet meer over de immuniteiten beschikken, of andersom. Deze mensen mogen ook niet verhoord worden, maar zij kunnen wel telkens een eigen verklaring geven. Dit moet op een blanco blad gebeuren, zonder vermelding van rechten.
Bij een overtreding wordt steeds een aanvankelijk proces-verbaal opgesteld, met een origineel en een afschrift voor de zone. Het origineel wordt overgemaakt naar de Procureur des Konings van de feitlocatie. Deze maakt het op zijn beurt over naar de Procureur Generaal, die het overmaakt aan Justitie. Deze geeft het door aan de dienst Buitenlandse Zaken, die het op hun beurt overmaken naar het protocol, dewelke daarmee handelen. Er wordt hierbij nooit een afschrift naar de overtreder gemaakt! Vermeld ook altijd bij de vaststellingen de D-kaart en het uitzicht, en wanneer er contact opgenomen is met het Protocol en hun richtlijnen.
Deze hebben hetzelfde niveau als de D-kaarten, maar hebben geen recht op CD-platen. Hun immuniteiten zijn vastgesteld door zetelakkoorden. Dit zijn akkoorden tussen België en een Europese of internationale instelling of organisatie, waarin de spelregels geregeld worden. Een paar voorbeelden hiervan zijn de SHAPE, het IMF en dergelijke meer. Dit wordt geregeld in Artikel 41 uit de conventie van Wenen.
Een S-kaart wordt gegeven aan medewerkers van de diplomatieke post, zoals bijvoorbeeld de chauffeur van de diplomaat. Tenzij zij in dienst zijn, en dit redelijkerwijs aan te nemen is, zijn zij een normale burger.
Er is hier een onderscheid tussen een ereconsul, en een beroepsconsul. De ereconsul is een Belg die een klein land vertegenwoordigd. Deze mag door het parket gearresteerd worden, en mag ook onderworpen worden aan een ademtest of analyse, speekseltest of analyse, mag verhoord worden en dergelijke meer.
De beroepsconsul daarentegen is een vreemdeling die het land in België vertegenwoordigt. Neem hierbij steeds contact op met het protocol alvorens verder te gaan!
De Europese onschendbaarheid is niet van toepassing op leden van het Europees Parlement, maar wel op leden van het CPT (the Committee for the Prevention of Torture), en leden van het Protocol.
Het CPT organiseert bezoeken aan plaatsen waar mensen zijn gehuisvest die op enigerlei wijze van hun vrijheid zijn beroofd door de overheid, om te beoordelen hoe deze mensen worden behandeld. Het gaat hierbij om (jeugd)gevangenissen, huizen van bewaring, politiebureaus, detentiecentra voor asielzoekers, psychiatrische ziekenhuizen, verpleeghuizen, kindertehuizen, instellingen voor mensen met een intellectuele of fysieke handicap, enzovoorts.
Delegaties van het CPT hebben onbeperkt toegang tot dergelijke instellingen en hebben het recht zich vrijelijk door deze instituten te bewegen. Ze voeren privégesprekken met mensen die worden vastgehouden en hebben toegang tot iedereen die informatie kan verschaffen.
Na elk bezoek stuurt het CPT een gedetailleerd verslag naar de authoriteiten van het desbetreffende land. Dit verslag bevat de bevindingen van het CPT, evenals aanbevelingen, opmerkingen en verzoeken om informatie. Het CPT verzoekt altijd om een gedetailleerde reactie op de in het verslag naar genoemde kwesties. Het verslag en de reactie vormen onderdeel van een dialoog met de desbetreffende landen.
Enkel de Koning geniet immuniteiten. Als er een incident is waarbij de Koning betrokken is, of een van zijn gezinsleden, dienen een aantal diensten in kennis gesteld te worden. Het CIC wordt sowieso verwittigd, maar ook de Officier van Gerechtelijke Politie. Deze verwittigd de Officier van Bestuurlijke Politie, dewelke het doorbrieft aan de Korpschef. Men belt ook naar de Procureur des Konings, dewelke op hun beurt de Persmagistraat verwittigen. Tot slot worden ook nog het Detachement Koninklijke Paleizen en het Nationaal Crisiscentrum (NCCN) op de hoogte gebracht.
De parlementaire onschendbaarheid valt op te splitsen in twee deelgroepen. De executieven en de parlementairen. Deze mogen thans beide bestuurlijk gearresteerd worden, maar alvorens te handelen moet men de Procureur des Konings contacteren. Op heterdaad kan een parlementslid ook gerechtelijk gearresteerd worden. De Procureur des Konings zal contact opnemen met de Procureur Generaal. Wij nemen zelf nooit rechtstreeks contact op met de Procureur Generaal.
Hierbij hoort ook de opmerking dat minister van Staat slechts een eretitel is.
Het voorrecht van rechtsmacht is in België de term waarmee men aangeeft dat magistraten en bepaalde (hoge) ambtenaren die een wanbedrijf of misdaad hebben gepleegd rechtstreeks voor het hof van beroep worden vervolgd en gevonnist, en niet voor de correctionele rechtbank die normaal bevoegd zou zijn. Dat geldt zowel voor wanbedrijven en misdaden gepleegd binnen hun ambtsbediening als daarbuiten.
Dit is een voorrecht aangezien de burgerlijke partijstelling onmogelijk is (voor de eerste maal in het hof van beroep) en de strafvordering enkel door het Openbaar Ministerie kan worden ingesteld.
Sommige advocaten kunnen hier ook recht op hebben, doch enkel indien zij in functie zijn als plaatsvervangend rechter.
Bij sommige feiten kan het zijn dat het voorrecht van rechtsmacht eveneens van toepassing is op medeplichtigen of mededaders.
Zij die voorrecht van rechtsmacht genieten mogen bestuurlijk gearresteerd worden. Bij een misdrijf mag de Procureur des Konings enkel handelen in geval van delegatie van de Procureur-Generaal.
